گزارش
گلیم کردستان هنری رو به فراموشی
گلیم دستباف یکی از هنر‌های زیبای مردم کردستان است که با گذشت زمان دیگر این هنر در میان مردم کم رنگ شده و در حال فراموشی است.
آنچه موجب شده است، گلیم کردستان به شهرت و اعتبار امروز دست پیدا کند، ویژگی‌های خاص این بافته است. استفاده از موادِ اولیه مرغوب، طرح و نقش‌های اصیل و زیبا، استفاده از رنگ‌های هماهنگ و مناسب، دقت و ظرافت در بافت و برخی عوامل دیگر بافته‌های این استان را منحصر به فرد و مشهور نموده و موجب شده است، طی سالیان دراز محبویت خود را به عنوان یک اثر هنری حفظ کند.
گلیم کردستان در بین شهرستان‌های استان کردستان شهر‌های سنندج، بیجار، سقز و مریوان بیشترین تولیدات را در این زمینه دارند.
گلیم که در کردی به آن (به ر) یا (به ره) می‌گویند یکی از انواع صنایع دستی زیراندازی و پوششی است که از ابریشم، موی بز، پشم گوسفند و یا دیگر چهارپایان اهلی بافته می‌شود.
گلیم به شکل سنتی خود، معمولا برای پوشاندن زمین، دیوار و یا رواندازی برای حیوانات باربر استفاده می‌شود، ولی امروزه به عنوان یک پوشش مدرن و تزئینی برای خانه‌های شهری نیز خریداری می‌شود.
این فرش در زبان‌های دیگر نام‌های مختلفی دارد و در افغانستان گیلیم، در اوکراین بداس، در قفقاز لیاط، در سوریه و لبنان چیلیم، در رومانی کیلیم و در ترکیه و لهستان و مجارستان و عربستان از نام‌های دیگر برای آن استفاده می‌شود.
قدیمی‌ترین گلیم ایران کشف شده قطعه گلیمی است که آنرا متعلق به حدود ۳۰۰ سال پیش از میلاد دانسته اند.
گرچه از سبقهٔ تاریخی هنر گلیم بافی و زمان شروع آن در کردستان اطلاع دقیقی در دست نداریم، اما بدون تردید به همراه حصیر بافی، نمد مالی در ردیف نخستین صنایع و هنر‌های فلات ایران قرار دارد و از زمان‌های بسیار دور به عنوان زیرانداز گرم و مناسب و قابل حمل جهت استفاده در نقاط سرد و کوهستانی و نیز در مقام دست بافته‌ای از تار و پود محکم و مقاوم برای نگهداری و حمل اشیا و آذوقه و تزئین منازل روستائیان مورد نظر بوده و کاربرد همیشگی داشته و دارد.
اگر این مطلب را می‌پسندید از طریق لینک‌های زیر در شبکه‌های اجتماعی به سایر علاقه مندان همرسانی کنید!
دیدگاه ها