پرویز تناولی (زاده ۳ فروردین ۱۳۱۶) مجسمه‌ساز، نقاش، پژوهش‌گر و مجموعه‌دار ایرانی و از پیشگامان مکتب سقاخانه است. نمایشگاه «پرویز تناولی و شیرهای ایرانی» که قدیمی‌ترین آن‌ها نقاشی شیر متعلق به سال ۱۳۴۰ است در تاریخ ۱۱ تیرماه سال ۱۳۹۶ در موزه هنرهای معاصر ایران افتتاح شد. این نمایشگاه، با بررسی شیرهای پرویز تناولی، بخشی از هویت و فرهنگ ایرانی را باز می نماید. در این نمایشگاه ۱۵۳ اثر از مجموعه او شامل فرش، قفل، شیر آب و پوستر، ۶۳ اثر به امانت از مکان‌های مختلف، ۲۷ اثر از موزه ملی، پنج اثر از موزه هنرهای معاصر و ۱۰ اثر از موزه رضا عباسی، سه اثر از موزه نقاشی پشت شیشه، یک اثر از سوسن بابایی، سه اثر از آقای خرازی و ۱۴ اثر از ملک مدنی به‌نمایش درآمدند. همچنین در روز افتتاحیه، فیلم ۳۰ دقیقه‌ای سروناز علم‌بیگی درباره پرویز تناولی به نمایش درآمد.
سایت اطلاع رسانی فرش ایران- کارپتور
توضیح پرویز تناولی درباره نمایشگاه:
«شیفتگی من به شیر به سال ۱۳۴۷ بازمی‌گردد. در آن سال در شیراز به قالیچه‌ای برخوردم که تصویر شیری بر آن بافته شده بود. نقش عجیب و قدرتمند این شیر چنان مسحورم کرد که آن را بلافاصله خریدم. این برخورد و این اقدام سرنوشت مرا تغییر داد و در تازه‌ای به رویم گشود و آن ورود به دنیای فرش بود.
هنوز چند روزی از خرید آن قالیچه نگذشته بود که سرنوشت قالیچه شیری دیگری بر سر سراهم قرار داد و این روال تا جایی ادامه یافت که تقریبا هفته‌ای نبود که نمونه یا نمونه‌هایی از چند قالیچه شیری به دستم نرسد و اشتیاق بیشتری برای پی بردن به چند و چونی آن‌ها درونم را شعله‌ور نکند. چند ماهی نگذشته بود که بر آن شدم خود به سراغ منابع اصلی این قالیچه‌ها روم و آن‌ها را از صاحبشان در چادرهای ایلات قشقایی و بختیاری که در دامنه‌های زاگرس زندگی می‌کنند بطلبم تا علاوه بر تکمیل این مجموعه، به اطلاعات دست اول دست یابم. در همین سفرها بود که متوجه شدم قالیچه‌ها یا گبه‌های شیری چون دیگر فرش‌ها تنها برای نوازش چشم بافته نشده‌اند و در پش خود رازهای بی‌شماری نفته دارند، از جمله نماد شجاعت و شهامت زاگرس‌نشینان و دنباله سنت‌های کهن ایران‌اند.«
سخنرانی پرویز تناولی در افتتاحیه نمایشگاه «پرویز تناولی و شیرهای ایرانی»
پرویز تناولی طی سخنرانی خود در مراسم افتتاحیه نمایشگاه گفت: «این نمایشگاه حاصل ۴۰ سال تلاش و دغدغه من است. البته این آثار به‌صورت مداوم شکل نگرفته است. اولین شیرهای من که در این نمایشگاه وجود دارد، به ۴۰ سال قبل مربوط است که با قالیچه‌های عشایری شروع می‌شود که با عشق به عشایر و مجموعه‌های کوه و کویر دشت‌های ایران ادامه پیدا می‌کند و در دوره‌ای کار من شکلش تغییر می‌کند و این انتقال، انتقال همه‌جانبه است و تنها مجسمه‌سازی را دربرنمی‌گیرد، بلکه همه جوانب کار من را فرا می‌گیرد.
من از دوره‌ای متوجه شدم که شیر، مهم‌ترین نماد ایران است و از قبل از تاریخ در ایران به‌عنوان نمادی بزرگ از آن یاد می‌شد و تا امروز نیز شیر نماد محترمی است. شیر ایرانی متاسفانه طی ۵۰ سال قبل در ایران منقرض شده است و تنها از این نماد ایرانی آثاری باقی مانده است که ما برای این نمایشگاه از موزه‌های مختلفی این آثار را قرض گرفتیم که بعضی از آن‌ها تاریخی حدود پنج‌هزار سال را دربرمی‌گیرد. من هم تلاش کردم منعکس‌کننده شیر در زمان خودم باشم و البته قضاوت با شماست.»
اگر این مطلب را می‌پسندید از طریق لینک‌های زیر در شبکه‌های اجتماعی به سایر علاقه مندان همرسانی کنید!
دیدگاه ها