نقد و نظر
دستگاه‌های دولتی باید کنار صادرکنندگان فرش باشند نه چوب برای چرخ آنها
دار مشکلات صادرات فرش ایرانی را باید متولیان امر حل کنند؛ بطوریکه با تغییر و تسهیل شرایط، روند تازه ای را برای بازیابی و احیاء جایگاه فرش ایرانی در بازار جهانی فرش فراهم کنند. این مسئله نیز زمانی میسر می گردد که زمینه های صادرات، بکارگیری افراد خبره، خدمات پس از فروش، معافیت از ارزآوری و... لحاظ گردد.
تنوع محصولات صادراتی برای کشور ما هر اندازه که زیاد یا کم باشد در برخی از موارد شامل کالاهایی می شود که نه تنها دارای ویژگی های ارزی است بلکه دارای شاخص های هویتی نیز می باشد. فرش دستباف ایرانی در زمره این دسته از کالاهای صادراتی می باشد که به نام ایران ثبت شده و از جمله مؤلفه های شناساننده هویت و فرهنگ و هنر ایرانیست.
علیرغم این همه توانمندی های فرهنگی – هنری – هویتی فرش دستباف ایرانی در عرصه شناساندن ایران به جهانیان این صنعت در عرصه صادرات با مشکلاتی مواجه می باشد. مشکلاتی که هم در عرصه داخلی وجود دارند همه در عرصه بازار فروش آن. مشکلاتی از قبیل رقبا، بالا رفتن نرخ ارز هزینه خرید موادِ اولیه، تورم و گرانی، تحریم ها،عدم تسهیلات دولتی برای صادرکنندگان فرش و نبود خدمات پس از فروش و ...
واقعیت امر این است که لازمه توسعه صادرات فرش ایرانی، بهبود قوانین صادراتی است. چونکه قوانین در شرایط موجود این گونه است که صادرکننده پیش از فروش، متعهد به بازگرداندن ارز حاصل از فروش به شیوه ای که بانک مرکزی تعیین کرده می شود. در واقع رویه مذکور از سوی بانک مرکزی موجب شده تا رکود در این صنعت حاصل گردد.
به عبارت بهتر بانک مرکزی به عنوان مانع بر سر راه صادرات فرش، بسترهای افزایش مشکلات داخلی در کنار مشکلات موجود در عرصه بازار فروش آن و در حوزه خارجی را شدت می بخشد و شرایط را برای فعالیت صادرکنندگان بیش از پیش مشکل می کند. بطوریکه براساس نگاه و نظر کارشناسان در این حوزه، صادرات فرش یک کار زمان بر بوده و برای بازگشت ارز حاصل از آن زمان لازم است (حداقل یک سال)، این در حالی است که بانک مرکزی نسبت به این موارد بی توجه می باشد و آنها را لحاظ نمی کند.
در حقیقت قصهِ، دار مشکلات صادرات فرش ایرانی را باید متولیان امر حل کنند؛ بطوریکه با تغییر و تسهیل شرایط، روند تازه ای را برای بازیابی و احیاء جایگاه فرش ایرانی در بازار جهانی فرش فراهم کنند. این مسئله نیز زمانی میسر می گردد که زمینه های صادرات، بکارگیری افراد خبره، خدمات پس از فروش، معافیت از ارزآوری و... لحاظ گردد.
به عبارت بهتر هرگونه تغییر در شرایط موجود مستلزم تغییر در سرفصل هایی است که به عنوان موانع و مشکلات پیش روی صادرکنندگان فرش ایرانی وجود دارند. بنابراین آنچه می باید در وهله اول مورد توجه باشد تغییر قوانین داخلی و درک مشکلات در این عرصه است و در مراحل بعدی نیز باید گام به گام به سمت حل مشکلات از بازاریابی تا فروش و .. حرکت کنند.
اگر این مطلب را می‌پسندید از طریق لینک‌های زیر در شبکه‌های اجتماعی به سایر علاقه مندان همرسانی کنید!
دیدگاه ها