موزه
حذف پنج نقاشی از نمایشگاه موزه سوئیسی به ظن سرقت نازی‌ها!
سایت اطلاع رسانی فرش ایران - کارپتور
سرویس اخبار خارجی
موزه سوئیسی کونستهاوس زوریخ، پنج تابلو نقاشی را که ممکن است نازی‌ها سرقت کرده باشند، از نمایشگاهش حذف کرد
یکی از مهمترین موزه‌های هنری سوئیس پنج تابلوی نقاشی از آثار هنرمندان بزرگ را از نمایشگاه خود خارج کرده است. ظن آن می‌رود که این نقاشی‌ها ممکن است جزو آثاری باشد که آلمان نازی غارت کرده است و موزه کونستهاوس زوریخ می‌گوید که تا زمان تکمیل تحقیقاتش در این مورد، نقاشی‌ها نمایش داده نخواهند شد.
این آثار که جزو یکی از مجموعه‌های موزه کونستهاوس زوریخ است به شماری از مشاهیر دنیای هنر، از جمله کلود مونه ، ونسان ون گوک و پل گوگن تعلق دارد.
مدت‌هاست در مورد منشا آثار موجود در مجموعه امیل بورله (Collection Emil Bührle) موزه کونستهاوس زوریخ (Kunsthaus Zürich) شک و تردید وجود دارد. عنوان این مجموعه از روی نام یک دلال اسلحه آلمانی الاصل نامگذاری شده است که ثروت خود را در طول جنگ جهانی دوم از فروش سلاح به نازی‌ها به دست آورده بود.
تصمیم برای خارج کردن این آثار هنری پس از انتشار دستورالعمل‌های جدیدی صورت گرفته که هدف آن تعیین تکلیف تعداد زیادی از آثار فرهنگی است که هنوز به خانواده‌هایی که این آثار از آنها به سرقت رفته، بازگردانده نشده است.
باغ مونه در ژیورنی اثر کلود مونه از جمله نقاشی‌هایی است که در مجموعه امیل بورله از نمایش حذف شده است
تصویر امیل بورله در میان تابلوهای مجموعه خود
این پنج اثر هنری که از نمایشگاه موزه بیرون آورده شدند، عبارتند از تابلوی «باغ مونه در ژیورنی» اثر کلود مونه، پرتره مجسمه ساز لوئی ژوزف اثر گوستاو کوربه، ژرژ هانری مانوئل اثر آنری دو تولوز-لوترک، «برج قدیمی» اثر ونسان ونگوگ و «جاده سربالایی» اثر پل گوگن.
امیل جورج بورله، مالک اصلی کلکسیون بورله، تاجر اسلحه در جنگ جهانی دوم / برای آشنایی بیشتر اینجا کلیک کنید
هیئت مدیره بنیاد مجموعه امیل بورله در بیانیه‌ای گفته است که
«متعهد است که با وارثان حقوقی صاحبان قدیمی این آثار به راه حلی منصفانه و عادلانه برسد.»
بیش از ۲۰ کشور از جمله سوئیس در اوایل سال جاری میلادی با راهنما و اصول جدید وزارت خارجه آمریکا در مورد تعیین تکلیف آثار هنری غارت شده توسط نازی‌ها در جریان جنگ جهانی موافقت کردند.
این اصول راه حلی مهم برای خانواده‌هایی است که به دنبال بازیابی آثار هنری به سرقت رفته خود هستند، به این دلیل که براساس قوانین سوئیس و قانون مرور زمان، هیچ ادعای قانونی برای پس‌گرفتن آثار مجموعه امیل بورله یا دریافت غرامت بابت آنها، ممکن نیست.
استیوارت آیزنستات، مشاور ویژه وزیر خارجه آمریکا در امور هولوکاست در ماه مارس گفت: «تخمین زده می‌شود که بیش از ۱۰۰ هزار از ۶۰۰ هزار نقاشی و همچنین شمار زیادی از میلیون‌ها کتاب، نسخه خطی، اقلام مذهبی و اشیای فرهنگی به سرقت رفته، هرگز بازگردانده نشده است.»
بورله تا زمان مرگش در سال ۱۹۵۶، مجموعه‌ای از حدود ۶۰۰ اثر هنری را جمع‌آوری کرد. تعداد زیادی از این آثار توسط بنیاد بورله مدیریت می‌شوند و به عنوان بخشی از آثار به امانت گرفته شده در موزه کونستهاوس زوریخ به نمایش گذاشته شده است.
گفته می‌شود بقیه این آثار در خانه‌های بستگان بازمانده از بورله نگهداری می‌شود.
در باره پیمان "اصول واشنگتن" بیشتر بدانیم:
کشورها برای اصلاح پیمانی که بازگشت هنر غارت شده توسط نازی ها را هدایت می کند، موافقت کردند
نیویورک تایمز / 5 مارس 2024
|
|استوارت آیزنستات، مشاور ویژه وزیر امور خارجه در امور هولوکاست، که به نگارش اصول واشنگتن کمک کرد، روز سه شنبه در مورد اصلاحات آنها بحث می کند.
در مراسمی به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد اصول واشنگتن، مقامات توضیحاتی را در مورد رهنمودهایی ارائه کردند که کمک به تسریع بازپرداخت در سراسر جهان بود.
سال پس از تایید 44 کشور از اصول برجسته واشنگتن در مورد بازگرداندن هنر غارت شده توسط نازی ها، گروه کوچکتری از کشورها به رهبری ایالات متحده توافقنامه ای را امضا کردند که برای تقویت این دستورالعمل ها با روشن کردن ابهاماتی که امکان تفاسیر متفاوت و ایجاد اختلاف را فراهم می کند، امضا کردند. .
توافقنامه جدید که "بهترین شیوه ها برای اصول واشنگتن در مورد هنر مصادره شده توسط نازی ها" نام دارد، روز سه شنبه در مراسمی در واشنگتن در موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده ارائه شد.
از زمانی که اصول واشنگتن در سال 1998 به تصویب رسید، به آنها اعتبار ایجاد یک چارچوب اخلاقی داده شد که بازگرداندن آثار دزدیده شده، یا فروخته شده تحت فشار در دوران نازی ها را بسیار تسریع کرده است. اگرچه این توافق نامه الزام آور نیست، کشورها متعهد شدند به 11 دستورالعملی که به دنبال ترویج راه حل های «عادلانه و منصفانه» در حل و فصل دعاوی استرداد است، پایبند باشند.
اما در مورد چگونگی تفسیر و اعمال اصول اختلاف نظرهایی وجود داشته است که منجر به سردرگمی و تعارض شده است.
برای مثال، برخی تعبیر کردند که راه‌حل‌های «عادلانه و منصفانه» به رفاه دارنده فعلی آثار هنری دزدیده شده، نه فقط خانواده‌ای که از آنها گرفته شده است، توجه می‌شود. بنابراین، در هلند، هیئتی که ادعاهای استرداد را مورد قضاوت قرار می‌دهد، از سیاست «تعادل منافع» استفاده کرده بود، که در آن منافع مدعیان در برابر موزه‌های هلندی که اکنون آثار را در اختیار داشتند، سنجیدند.
پس از انتقادات شدید، دولت هلند بازنگری را انجام داد که منجر به لغو این سیاست در سال 2020 شد.
دستورالعمل‌های جدید اعلام شده روز جمعه به صراحت بیان می‌کند: «عادلانه و منصفانه به معنای راه‌حل‌های عادلانه و منصفانه در درجه اول برای قربانیان هولوکاست (شوآه) و دیگر قربانیان آزار و اذیت نازی‌ها و برای وارثان آنهاست.
ایالات متحده و سازمان جهانی بازپرداخت یهودیان - می گویند که انتظار دارند بیشتر به آن بپیوندند.
آنتونی جی. بلینکن، وزیر امور خارجه، در سخنانی از پیش ضبط شده که در مراسم نمایش داده شد، گفت: «این بهترین شیوه ها به طور دقیق تری تعریف می کنند که هنر غارت شده توسط نازی ها تلقی می شود. زمانی که تحقیقات منشأ وجود نداشته باشد، راه حل ها را شناسایی می کنند. آنها فرآیندهایی را اصلاح می کنند که مالکان فعلی را بر مالکان قانونی ترجیح می دهند. آنها از کشورها می‌خواهند که تلاش‌های خود را برای بازپرداخت تقویت کنند.»
اگرچه تنها کشورها 25 سال پیش اصول واشنگتن را امضا کردند، اما از آن زمان به بعد موزه‌ها و جهان هنر به‌عنوان یک راهنمای مهم اخلاقی از آنها استقبال کردند.
استوارت آیزنستات، مشاور ویژه وزیر امور خارجه در امور هولوکاست و یکی از معماران اصلی اصول اولیه، در مصاحبه ای گفت: «این یک نمونه عالی از این است که چگونه اصول داوطلبانه بین المللی، اگر تحت اصول اخلاقی و اخلاقی قوی باشد، می تواند. تاثیر شگرفی داشته باشد.»
با این حال، او گفت: "هنوز مقدار زیادی کار برای انجام دادن وجود دارد." دستورالعمل‌های جدید «25 سال تجربه می‌گیرند و می‌بینیم که شکاف‌ها کجا هستند، جایی که می‌توانیم اصول را تقویت کنیم و حرکت جدیدی ایجاد کنیم».
اصول اولیه واشنگتن و توافق‌های بعدی که در ویلنیوس، لیتوانی و ترزین در جمهوری چک به دست آمد، تعدادی از کشورها را تشویق کرد تا قوانین خود را به نفع مدعیان هنری غارت شده توسط نازی‌ها تنظیم کنند و تحقیقات در مورد تاریخ مالکیت هنر در مجموعه‌های عمومی را ترویج کنند.
آلمان، اتریش، بریتانیا، هلند و فرانسه کمیسیون‌هایی را برای رسیدگی به ادعاهای مربوط به آثار موجود در مجموعه‌های عمومی، در راستای توصیه‌های این توافق به نهادها تشکیل دادند تا «هنرهایی را که توسط نازی‌ها مصادره شده است شناسایی کنند و به مسائل مربوط به مالکیت کمک کنند».
آقای آیزنستات گفت که اصول واشنگتن یک "اثر موج دار" ایجاد کرد و راه را برای موزه های غربی هموار کرد تا اشیای غارت شده را به مستعمرات سابق بازگردانند، مانند بازگرداندن صدها برنز بنین به نیجریه. تحقیقات منشأ در تاریخ آثار هنری نیز در سراسر جهان گسترش یافته است.
از جمله توضیحات ارائه شده به عنوان بخشی از بهترین شیوه ها، راهنمایی در مورد آنچه که به اصطلاح فروش تحت فشار است. یهودیان در آلمان نازی و سرزمین‌های اشغالی گاهی مجبور می‌شدند هنر خود را، اغلب با تخفیف، به فروش برسانند تا پس از محرومیت از مشاغل خود، هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند یا قبل از فرار، مالیات خروج تنبیهی بپردازند.
اصول واشنگتن به طور خاص به نحوه رسیدگی به چنین ادعاهایی اشاره نکرده است.
در سال 2009، اعلامیه ترزین ، یک توافقنامه گسترده‌تر که توسط 47 کشور امضا شد که آموزش هولوکاست و رفاه بازماندگان را نیز پوشش می‌داد، تصریح کرد که نیاز به یافتن راه‌حل‌های «عادلانه و منصفانه» برای هنر غارت‌شده به آثاری که تحت فشار فروخته شده بودند نیز کشیده شد. اما موزه‌ها اغلب استدلال می‌کنند که مدعیان باید ثابت کنند که فروش تحت فشار صورت گرفته است، به‌ویژه اگر قبل از سال 1936 اتفاق افتاده باشد.
«بهترین شیوه‌های» جدیدی که امروز ارائه شد، بار اثبات را از دوش مدعی برمی‌دارد و بیان می‌کند که هرگونه فروش هنری «توسط یک فرد تحت تعقیب در دوران هولوکاست بین سال‌های 1933 تا 1945 می‌تواند معادل انتقال غیرارادی دارایی بر اساس شرایط تلقی شود. حراج."
اولاف عثمان، یک وکیل سوئیسی که در پرونده‌های بازگرداندن آثار هنری کار می‌کند و به تهیه پیش‌نویس دستورالعمل‌های جدید کمک کرده است، گفت: «اکنون این بر عهده دارنده فعلی است که معافیت از این قانون کلی را ثابت کند.»
«بهترین شیوه‌ها» همچنین فراخوان اصول واشنگتن را از دولت‌ها برای «ایجاد یک نهاد متخصص مستقل» برای «بررسی پرونده‌های دارایی هنری و فرهنگی» اصلاح می‌کند. دستورالعمل‌های جدید تصریح می‌کند که «دسترسی یک‌طرفه» به چنین پانل‌هایی باید در دسترس باشد، به این معنی که وراث باید بتوانند بدون نیاز به رضایت دارنده فعلی، ادعاهایی را برای ارزیابی ارائه کنند.
در حال حاضر این یک موضوع داغ در آلمان است، جایی که کمیسیون مشورتی دولت تنها در صورت موافقت هر دو طرف مجاز به قضاوت در مورد ادعاها است.
کلودیا راث، وزیر فرهنگ آلمان، قول داده است که اختیارات هیئت را تمدید کند و به آن اجازه دهد تا یک ادعا را ارزیابی کند، حتی اگر دارنده فعلی یک اثر مورد مناقشه مقاومت کند. در مراسمی که سال گذشته به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد اصول واشنگتن برگزار شد، خانم راث گفت که مأموریت فعلی کمیسیون مشورتی "ناکافی" است و افزود که آلمان "به مسئولیت های خود عمل نمی کند."
اما تلاش های او برای اصلاح کمیسیون مشورتی آلمان تاکنون توسط 16 دولت ایالتی مسدود شده است. دولت باواریا، به ویژه، مخالفت خود را با این تغییر اعلام کرده است - و تاکنون درخواست ها برای ارائه اختلاف بر سر "پرتره مادام سولر" پابلو پیکاسو در سال 1903 را به هیئت مشاور رد کرده است.
آقای آیزنستات گفت: «آلمان که در زمینه‌های دیگر کارهای زیادی انجام داده است، واقعاً در بازگرداندن هنر عقب مانده است. آلمانی‌ها بیشترین مسئولیت را دارند و آنها باید رهبر باشند.»
با این وجود، آلمان یکی از هفت کشوری است که در گزارش سازمان جهانی استرداد یهودیان و کنفرانس ادعایی که امروز منتشر شد، به عنوان «پیشرفت عمده» در اجرای اصول واشنگتن دست یافته است. شش کشور دیگر اتریش، فرانسه، هلند، بریتانیا، جمهوری چک و ایالات متحده هستند.
کانادا، اسرائیل و سوئیس "پیشرفت قابل توجهی" داشته اند. در این گزارش آمده است که 13 نفر دیگر از جمله کرواسی، ایتالیا، سوئد و لهستان "چندین پیشرفت" داشته اند. بیست و چهار کشوری که اصول واشنگتن را تأیید کردند، «پیشرفت اندکی یا هیچ پیشرفتی نداشتند»، از جمله روسیه، فنلاند، استرالیا و اوکراین.
گیدئون تیلور، رئیس سازمان بازپرداخت، گفت: «این گزارش هم پیشرفت انجام شده و هم کار عظیمی را که هنوز برای تأمین عدالت باید انجام شود، نشان می‌دهد».
اگر این مطلب را می‌پسندید از طریق لینک‌های زیر در شبکه‌های اجتماعی به سایر علاقه مندان همرسانی کنید!
دیدگاه ها