واردات قالی افغانستان برای حمایت از بافندگان

بخش اخبار خارجی سایت اطلاع رسانی فرش ایران

زمانی که شمس فروغ از دانشگاه ایلینویز در شیکاگو فارغ التحصیل شد، دو هدف عمده داشت: کسب درآمد کمی قبل از شروع دانشکده پزشکی و حمایت از بافندگان در افغانستان.

او می‌گوید وقتی طالبان کنترل دولت افغانستان را با تصرف شهر کابل در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ به دست گرفتند، با خود گفتم که وضعیت اقتصادی و در نتیجه وضعیت معیشتی مردم بد خواهد شد. می‌خواستم به هر نحوی که می‌توانم به مردم کشورم کمک کنم. پول نقد برای کمک به تعداد قابل توجهی از مردم را نداشتم، اما فکر می‌کردم اگر بتوانم قالی های تولیدی آنان را بفروشم می‌توانم به مردم کمک کنم تا لااقل بتوانند برای نجات خود کار کنند.»

او فروشگاه فرش کاپیسا در شهر اوانستون را در مارس ۲۰۲۰ افتتاح کرد و شروع به فروش فرش های دستباف وارداتی از تعدادی از کشورها از جمله ایران، ترکیه و افغانستان کرد تا به این اهداف دست یابد.

بر اساس گزارش بانک جهانی ، رشد اقتصادی در افغانستان در اوایل سال ۲۰۲۱ "کم" بود، زیرا طالبان بخش اعظم کشور را در بحبوحه یک بیماری همه گیر و خشکسالی شدید تصرف کردند. تا اوایل ماه اوت، بانک جهانی اعلام کرد که طالبان ۵۷ درصد کل گمرکات یا تقریباً ۲۷ درصد از کل عواید دولت را به دست آورده اند.

فروغ دلیل گردآوری فرش های افغانی را بدلیل نگرانی نسبت به از بین رفتن صنعت فرش کشورش عنوان میکند و میگوید که این روند در سال های اخیر منجر به تولید کمتر قالین در افغانستان شده است.

فروغ گفت که هرات، در بخش غربی افغانستان، در گذشته صادرکننده اصلی قالی بود ولی متاسفانه در چند سال گذشته تولیدات هرات از بین رفته است.

همه این تغییرات بر تجارت فروغ تأثیر گذاشته است. پس از سقوط دولت تحت حمایت ایالات متحده در افغانستان در سال گذشته، کشورهایی مانند پاکستان مرزهای خود را با پیشبینی موج پناهجویان بستند. برخی از قالی‌هایی که او خریداری کرده بود، نتوانست به پاکستان و در نتیجه به مغازه‌اش در ایالات متحده برسد.

فروغ معتقد است که تا ماه سپتامبر تقریباً هیچ شانسی برای تهیه قالین به طور مستقیم از افغانستان وجود ندارد، بنابراین او فقط می‌توانست آن دسته از فرش‌های افغانی را خریداری کند که قبلاً به پاکستان یا ایالات متحده صادر شده بود.

او گفت: «وقتی دوباره توانستم از افغانستان خرید کنم، این کار را انجام دادم.  بافندگی یکی از تنها صنایعی است که در طول جنگ های داخلی در سال ۲۰۱۱ به اندازه کافی قوی بود. ما باید تجارت را ادامه دهیم تا مردم بتوانند به بافندگی ادامه دهند و این افراد مجبور به مهاجرت نشوند."

فروغ گفت که تحریک اقتصاد بومی مهم است. در گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) که در ماه دسامبر منتشر شد ، آمده است که 23 میلیون نفر در افغانستان با گرسنگی روبرو هستند و ۷۰ درصد معلمان بدون حقوق کار می کنند.

مو جمالی، مالک فروشگاه  onnoisseur در اوانستون، می‌گوید: ادامه خرید فرش برای حمایت از یک تولید خلاق در کشورهای در حال جنگ نیز مهم است. او بعد از دانشگاه دو سال در ایران کار کرد و در آنجا با زیر و بم صنعت فرش آشنا شد. 

او گفت: «این اولین آشنایی من با محصولات بافندگی بود. بیش از بیست سال طول کشید تا بفهمم که نادانی هستم که حق بیان شخصی را که از روی تخیل خود خلق می کند و می فروشد را درک نمی کنم" 

حتی با توجه به جنگ داخلی در افغانستان، فروغ امیدوار است که تلاش‌های صاحبان قالی‌فروشی به ایجاد فرصت‌هایی برای این محصول خلاق و احیای صنعت بافندگی در کشور کمک کند.

وی گفت: حضور نهادهای امدادی در کشور با توجه به بیکاری گسترده، نه تنها می تواند به مردم کمک کند بلکه ممکن است حتی موجب گسترش این صنعت شود. 

او گفت: «قالیبافی یکی از معدود چیزهایی است که در طول جنگ برای حمایت از خانواده ها به کار می رود و اگر ما نتوانیم به تجارت از طریق واردات فرش ادامه دهیم، مردم باید آن را ترک کنند. در حال حاضر حدود دو تا سه میلیون نفر به تجارت قالین در افغانستان وابسته هستند ما این پتانسیل را داریم که جلوی از دست رفتن جان بسیاری از مردم را بگیریم.