خطوط سرنوشت کونتیا سینها

سایت اطلاع رسانی فرش ایران - کارپتور

درباره نویسنده:

اوما نیر (Uma Nair)، منتقد و متصدی، در 34 سال گذشته در مورد هنر و فرهنگ می نویسد. او به عنوان منتقد برای Times of India و Economic Times نوشته است. او معتقد است که هنر یک غربت مترقی است. او به عنوان نویسنده، با دیدن بهترین نمایش ها در واشنگتن دی سی و نیویورک آموخت. مهم ترین کتاب های او عبارتند از: «شادی با رضا» و «مراقبه در درختان» نوشته امپال سنسانوال.

خطوط سرنوشت  اثر کونتیا سینها (Kounteya Sinha)، عکاس بین‌المللی و ویراستار سابق تایمیز آو ایندیا لندن ، سفری دوران ساز است، این سفر در پd داستان‌های فرش مجلل می‌رود تا زیبایی شور زنانه را در تصاویری که سادگی سبک و فلسفه تجاری‌سازی بافت فرش برای مصرف ملی و جهانی توسط شرکت اوبیتی (Obeetee) را ترکیب می‌کند، آشکار کند.

میرزاپور و بافندگانش، که به آغوش بی‌دریغ زیبایی شهرت دارند، اینک در قاب تصویر برای آیندگان ثبت می‌شوند؛ سفری حماسی که نقطه عطفی بزرگ در هنر، طراحی و تاریخ اجتماعی قرن بیست‌ویکم، نه تنها برای اوتار پرادش، بلکه برای هند و جهان به‌شمار می‌رود.
 

میرزاپور و زنان بافنده آن

کونتیا سینها، نابغه کم نظیر، می‌گوید: «900 استادکار از روستاهای  اوتارپرادش، برای بافت یک قالی برای فرش کردن ساختمان پارلمان جدید هند با نقوش طاووس و نیلوفر آبی، رکوردی را با 10 لک* (یک میلیون) ساعت کار ثبت کردند.

او می افزاید: «پیش کاران چیره دست - که از دهکده های کوچک بزرگترین ایالت هند - در 800 کیلومتری دهلی - با میراثی که به خود امپراتور اکبر برمی گردد، انتخاب شده اند - تا پارلمان، نمادین ترین سنگرهای دموکراسی هند را بپوشانند.

پرتره ها و عکس ها

در اینجا پرتره‌ها و عکس‌هایی وجود دارد که به خوبی صحبت می‌کنند. یک پا بر دار بافندگی، یک جفت دست، یک شبح، همه چیز در تصاویری گرد هم می‌آید که ما را به درون خود می‌کشاند. مجموعه قاب‌های سینها ذاتاً به جایگاه و ارزش‌های فرد گره خورده است، آنها همچنین ریتم‌های روستایی را مانند قبل جشن می‌گیرند.

زنان بافنده

Fate Lines  (خطوط سرنوشت) مستندی از زندگی بسیاری از زنان اهل اوتار پرادش است که با قرض دادن دستان خود به بافندگی در Obeetee امرار معاش می کنند. کونتیا می‌افزاید: «در سال 2015، اوبیتی به رهبری رودرا چاترجی برنامه‌ای را برای مشارکت زنان در هنرهای زیبای قالی‌بافی به‌عنوان گامی بزرگ به سوی توانمندسازی زنان در منطقه‌ای که زنان عموماً بی‌سواد و فاقد مهارت رسمی برای متکی شدن به خود بودند، اجرا کرد. این نمایشگاه در مورد نقش زنان روستایی است.»

تصاویر مملو از آزادی و خودانگیختگی، لذت کار در ماشین های بافندگی و جشن گرفتن زیبایی را در خالص ترین شکل آن منعکس می کنند. همچنین رویکرد نوآورانه Obeetee را نشان می دهد که به دنبال درگیر کردن زنان روستایی در یک الگوی طراحی هنری فراگیر از الگوها است.

بو کشیدن داستان ها

کونتیا سینها یک موهبت نادر دارد - او می تواند چیزهای دیدنی را حتی از پیش پا افتاده ترین ها بو بکشد. او روزها را در اوج تابستان سوزان هند، پیمایش در جاده‌های غبارآلود، که گاه وجود ندارد، همراه با تیم عکاسان جوان درخشانش از بنگال - راجندرا موهان پاندی، نیلایان چاترجی و اسنهادپ داس - در کشف مراکز بافندگی در سرتاسر میرزاپور گذراند تا با ده‌ها زنی که در هنر قالی بافی تسلط دارند ملاقات کند.

چرخش روایات از صبح تا شب 

کونتیا به‌عنوان یک هنرمند دوست دارد آن را بیرون بکشد - عکس‌ها و داستان‌های مقاومت و پیروزی فوق‌العاده این زنان را تا زمانی که استخوان‌هایش به درد آید حفر کند. - بسیاری از آنها که اکنون تنها نان‌آوران خانواده‌شان شده‌اند، عکس‌هایی از زندگی روزمره هستند.

کونتیا که در حرفه‌اش بی‌نظیر است و در روایتش به طرز وحشیانه‌ای صادق است، داستان‌هایی را روایت می کند که گواه زمان است. میل او به چیزهای خارق‌العاده، قدرت فکری‌اش از تجربه گسترده و درک دقیق او از جهان - در اودیسه‌ای که بیش از صد کشور را در جستجوی داستان‌ها در بر می‌گیرد - با جهان به عنوان صدف او سرچشمه می‌گیرد.