استاد سیدرضی میری

    سید رضي حاجی آقاميری در فروردین ماه سال 1330 در خانواده ای تهرانی که پيشينيانش از سال 1199 هجری خورشيدی به تجارت فرش دستباف مشغول بودند، چشم به جهان گشود. او در سال 1349 ديپلم خود را در رشته رياضی اخذ نمود و به خدمت سربازی اعزام شد. دو سال بعد به پدرش پيوست و در کنار پدر به گردآورس دست بافته‌های نفيس ايراني که حرفه نياکانشان بود و صادرات آنها به کشورهای خارجی پرداخت.
    نظر به اينکه در محيطی آميخته با فرش، پرورش يافته بود از همان آغاز اشتياقی در وجودش شعله ور شد و در همه ابعاد و وجوهِ فرش دستباف، اعم از طراحی و سبک های متنوع و متفاوت آن، روش های مختلف بافت، شيوه های رنگرزی، شناخت گياهان رنگزا، چيدمان رنگ و در نهايت پيشينه تاريخی دست به کاوش و پژوهش زد و با گردآوری دستبافته های کهن و مطالعه عميق آنها و آثار محفوظ در موزه ها و منتشر شده در کتب مختلف متعلق به مجموعه داران و بهره بردن از دانش پدر و ديگر پيشکسوتان، پيچيدگي های اين هنر برآمده از ايران باستان را شناخت. او از سنين جوانی به کاوش در عرصه های گوناگون هنر اهتمام ورزيد.

اين فکر که چرا وارثان هنر فرش ايران زمين به ميراث گذشته بسنده کرده اند و به تدريج نسل آن آثار ارزشمند رو به انقراض است وي را آرام نمی گذاشت. هميشه اين سوال در ذهنش وجود داشت که چرا امروزيان قادر به خلق آثاری در قامت آن پديده های حيرت انگيز و به غايت زيبا نيستند. هم از اين رو تصميم گرفت نتيجه شناخت خود را به کار گيرد و به خلق آثاری همت گماردکه تداوم خلاقيت فرش ايرانی در اين مرز و بوم باشد.    

    در سال 1366 نتيجه اين پژوهش‌ها در قالب طراحی و بافت قالی‌هايی بديع با حفظ روش اصيل بافت و اصول طراحی کهن که برخي از آنها فراموش يا منسوخ شده بودند، متبلور گرديد. در سال 1373 کوشش های او در خلق اين آثار، با دريافت نخستين جايزه اسکار فرش در وين- اتريش تحسين شد. وی يکسال بعد در کنفرانس بين المللی فرش‌های شرقي (ICOC) در مراکش حضور يافت و به ايراد سخنرانی پرداخت.
    در سال 1376 موزه ويکتوريا و آلبرت لندن با دريافت 5 نمونه از آثار ميری به عنوان برترين آثار دست بافته گره خورده پرز دار معاصر و افزودن آنها به گنجينه خود به موفقيت های رضی ميری بيش از پيش اعتبار بخشيد.
    پژوهش‌های رضی ميری در زمينه رنگرزی نيز در همان سال به بارنشست و کارگاهی منحصر به فرد را طراحی و تأسيس نمود که در زمينه رنگرزی گياهی برای الياف مورد استفاده در فرش دستباف در دنيا همانندی نداشت. از طريق همين مرکز توليد رنگ گياهی بود که مرغوب‌ترين مواد اوليه براي دستبافته‌ها فراهم شد.
    چند مؤلفه در کارهای رضی ميری معرف سبک هنری او در قالی بافی ايران است که می‌تواند به روشنی آثارش را از ساير سبک‌ها متمايز کند:
    1- توجه به ترکيب‌بندی در مجموعه طراحی که در بسياری از موارد با چيدمان رنگ نيز مرتبط است.
    2- نظر به اينکه در سبک‌های سه‌گانه شهری، روستايی و عشايری خلق آثار صورت گرفته است توجه به تطابق با اصول سبک‌های نام برده به دقت مورد نظر او قرار گرفته است..
    3- درحاليکه به اصول طراحی سنتی وفاداراست و بسياری از آثار گذشته منشاء الهام و اقتباس اوست در ايجاد فضايی بديع و نو، چه از جهت طراحی و چه چيدمان رنگ مرز نمی شناسد و بدين ترتيب آثاری را خلق کرده که با نگاهی متفاوت از هنرمندان گذشته بوجود آمده اند.
    4- توجه به مواد اوليه از جمله پشم دستريس محلی و رنگ گياهی
    5- تکنيک های بافت اصيل منطقه‌ای
    6- چيدمان رنگ که بر اساس مبانی خاص خودش انجام گرفته است.
    سال‌هاست بسياری از علاقمندان به هنر فرش ايران در کشور‌های غربی که با آثار ميری آشنائی دارند به جمع آوری دستبافته‌های او به منظور ايجاد يک مجموعه هنری مبادرت می‌ورزند.
    سال 1379 فعاليت رضی ميری به عنوان سردبير مجله تخصصی فرش دستباف ايران آغاز شد و چهار سال به طول انجاميد. پس از يک وقفه شش ساله بار ديگر در سال 1389 اين مسئوليت به او سپرده شد. او همچنين مقالات متعددی را در شماره‌های گوناگون اين نشريه در مورد شناخت فرش دستباف ايران به رشته تحرير درآورده و با مديريت اين نشريه در جهت آگاهی رساندن به علاقمندان به فرش دستباف و دانشجويان اين رشته در دانشگاه‌ها و ايجاد ارتباط با ساير هنرها نگاه جديدی را به اين هنر به مشتاقان معرفی کرده است.
    او در تابستان 1383 با دانشگاه اردکان به منظور برگزاری همايش و جشنواره‌ای با عنوان «همايش ملی فرش دستباف ايران» و «جشنواره فرش يزد » در همين شهر همکاری گسترده‌ای داشت.
    در همان سال نيز رضی ميری با همراهی و حمايت شرکت سهامی فرش ايران نمايشگاهی منحصر به فرد به عنوان «هنر فرش، ميراث ايرانی» L’Art du Tapis, L’Heritage Persan)) را در ساختمان قديمی بورس تجارت در شهر پاريس سازماندهی و برگزار کرد. برگزاری اين نمايشگاه را می‌توان نخستين قدم در جهت ارائه هنر فرش ايران به روشی که ساير هنرها از آن بهره می‌برند، به شمار آورد.
    برگزاری و سازمان‌دهی نمايشگاه موسوم به آوای بهشت براي 18 قطعه قالی‌های صفوی متعلق به کلکسيون مجموعه‌دار بزرگ ايرانی، "فرهاد فرجام" را نيز می‌توان به عنوان يکی از کار‌های مهم وی به شمارآورد. اين نمايشگاه در سال 2012 در شهر دوبی برگزار شد.
    در طول سال‌های 1384 تا 1385 سه نمايشگاه از آثار رضی ميری در موزه‌های معتبر ژاپن برگزار شد. در اين نمايشگاه‌ها همچنين از کتابي رونمايی شد که دربرگيرنده مقاله‌ای از وی در خصوص پيشينه فرش دستباف ايران به انضمام توضيحات و تصاوير 40 نمونه از قالی‌های کهن بافت مجموعه شخصی خانواده ميری، در کنار 20 نمونه جديد ملهم از آنها بود. او همچنين در آيين گشايش نمايشگاهی تحت عنوان «شکوه فرش ايرانی» در موزه هنر شوتو در توکيو به ايراد سخنرانی پرداخت.
    در سال 1385 يکی از قالی‌های بافته شده ميری در منطقه هريس آذربايجان در مسابقه بهترين نوآوری سنتی که توسط نمايشگاه دوموتکس و نشريه هالی برگزار شده بود، حائز رتبه نخست شد و مورد تقدير قرار گرفت.
    در طی دهه گذشته رضی ميری همواره به عنوان داور، منتقد و همچنين راهنمای دانشجويان در دانشگاه‌های سراسرکشور فعال بوده است. سازمان ميراث فرهنگس و گردشگرس، موزه فرش ايران، موزه فرش آستان قدس رضوس و مرکز ملس فرش ايران نيز از وجود او به عنوان مشاور بهره برده است. هدايت دانش آموختگان رشته فرش از ديگر جنبه هاس حرفه‌اس فعاليت‌های رضی ميری است. او در بسياری از سمينارها و دانشگاه‌ها هم به ايراد سخنرانی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی پرداخته است.
    در سال 1387 به درخواست هيئت مديره « فدراسيون کارشناسان گليم و فرش‌های دستباف شرقی » (BSOT) که يک موسسه متشکل از کارشناسان خبره اروپائی است به عضويت اين نهاد درآمد و هم اکنون به عنوان يک کارشناس مستقل با اين فدراسيون همکاری می‌کند.
    رضی ميری همچنين نايب رئيس اتحاديه توليدکنندگان و صادرکنندگان فرش دستباف ايران و همچنين عضو هيئت مديره کنفدراسيون صادرات ايران نيز هست.
    رضی ميری عکاس است و از نوجوانی کار عکاسی را آغاز و تا حد عکاسی حرفه‌ای پيش رفته است. گرايش های او در عکاسی عبارتند از پرتره، طبيعت، مردم و آبستره.
    او به ادبيات و فلسفه و سينمای معنی‌گرا نيز علاقمند است و بخش قابل توجهی از اوقات خود را صرف مطالعه در موارد ذکر شده می‌کند.
    نمايشگاه‌ها
    شرکت در نمايشگاه بين المللی "دوموتکس" هانور در کشور آلمان به مدت 21 سال پی در پی از سال 1992
    شرکت در نمايشگاه بين المللی "دوموتکس" خاور ميانه (دوبی) در کشورامارات به مدت 3 سال پی در پی از سال 2006
    شرکت در نمايشگاه بين المللی "آمريکازمارت" آتلانتا در کشورامريکا به مدت 9 سال پی در پی از سال 2000
    نمايشگاه گروهی در شهر توکيو در کشور ژاپن در "مرکز فرهنگی خاور ميانه" سال2006
    نمايشگاه اختصاصی در شهر توکيو در کشور ژاپن در "موزه هنر شوتو" سال2004
    نمايشگاه اختصاصی در شهر اوکاياما در کشور ژاپن در "موزه اوکاياما" سال2005
    نمايشگاه اختصاصی در شهر اي چي نوميا در کشور ژاپن در "موزه‌ايی چی نوميا" سال2005
    نمايشگاه اختصاصی در "هوفبورگ" شهر وين در کشور اطريش سال 2005
    نمايشگاه گروهی در "بورس تجارت" در شهر پاريس در کشور فرانسه سال 2005
    نمايشگاه اختصاصی در "گالری فرجام" در DIFC در شهر دوبی در کشور امارات سال 2012
    طي اين سال ها در کشور‌های اروپائی نمايشگاه‌های متعدد اختصاصی همراه با کارگاه‌های آموزشی برگزار کرده است.